สำหรับภาคต่อของ ดิจิมอนภาคแรก ซึ่งเป็นความทรงจำในวัยเด็กของผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อย

การที่พวกเราได้มองเห็น ไทจิ โซระ ยามาโตะ... เด็กที่ถูกเลือกทั้งสิ้นเติบโตขึ้น แล้วก็กำลังจะก้าวพ้นวัยเด็ก
ด้วยบทที่ออกมานั้นผมขอนิยามว่า "คอนเซปดีแต่ว่าสื่อออกมาได้ปะทุลมเครือมากมาย" 555
เนื่องจากผมจำเป็นต้องใช้เวลามองจนกระทั่ง 6 พาร์ท กว่าจะพอเพียงทราบแนวว่า "สาระของเรื่อง" ต้องการจะบอกอะไร
ซึ่งระหว่างนั้นกล่าวได้ว่า มองไปพร่ำบ่นไปอย่างยิ่งจริงๆ โดยยิ่งไปกว่านั้นหน้าที่ของ เมย์โกะ-เมคูม่อน ที่หลอกจนกระทั่งพาร์ทในที่สุด


เป็นบอกก่อนว่าความมุ่งหวังของผม ที่มองภาคนี้เป็น จะมาดูเพื่อนเก่า ดูดิจิม่อนเก่าๆแปลงเป็นร่างใหม่ และจากนั้นก็มีความรู้สึกว่าท้ายที่สุดจะสู้บอสใหญ่อะไรซักอย่าง

ซึ่งพอสมควรจนกระทั่งจบก็มีครบนะ... แต่ว่ามันขาดพลังอะไรซักอย่างไปๆมาๆกเลย ไม่พีค ไม่อิมแพ็คเลย ซึ่งดิจิมอน(ก่อนหน้าที่ผ่านมา)เกิดเรื่องที่เก่งมากเรื่องสร้างอิมแพ็ค
ภาคนี้ทุกสิ่งมองไม่ถูกที่ผิดทางไปหมด ไม่ว่าจะเป็นซีนดราม่า ซีนแปลงกาย จังหวะใส่เพลง(ที่มันไม่เข้ากันฉากแปลงกายใหม่เลยให้ตายเถิด)


แม้กระนั้นทั้งหมดทั้งปวงนี้เพียงพอมาถึงตอน กลับจบมีความรู้สึกว่า ... มันได้ว่ะครับผม!

อย่างคร่าวๆนะเป็นพวกเด็กๆเนี่ยไม่ต้องการรังแกเมคูม่อนซึ่งเป็นเพื่อนใหม่ ปัญหาเมคูม่อนแพร่เชื้อไวรัสก็เลยคั่งค้าง
กระทั่งโลกเรื่องจริงและก็โลกดิจิตอลแทบจะโชคร้ายกันหมดแล้ว

แม้กระนั้นพอเพียงถึงตอนสุดท้าย ทุกคนคิดตรงกันว่า โอเค มิได้แล้ว เมคูม่อนรังแกโลกเยอะเกินไป และก็สิ่งที่วาวเจ็บเยอะเกินไป
เนื่องจากว่าถ้าอย่างนั้น...รวมพลังใส่แล้วฆ่าทิ้งเลย

เป็นแบบ เห้ย! การ์ตูนดิจิม่อนได้พาผู้แสดงเติบโตมาถึงขนาดนี้ (ที่เห็นกระจ่างมากมายเป็น มีมี่กับฮิค้างริเนี่ย พวกนางมิได้โลกงามสิ่งเดียวแล้ว)

เป็นแบบก่อนหน้านี้ บทแหว่งมั่งอะไรมั่ง ยกโทษให้หมดเลย 555


แล้วคำตอบเป็น.... ทุกคนก็ดำรงชีวิตถัดไป โดยมานะทำให้มนุษย์สารภาพดิจิม่อนมากขึ้นไปด้วย

มันสื่อถึงสิ่งที่ตัวละครที่เป็นตัวละครเอกมี แต่ว่าฮิเมคาวะไม่มี เป็นการเตรียมจิตใจที่จะทิ้งบางสิ่งบางอย่าง เพื่อเติบโตขึ้น
นี่เป็นสิ่งที่ผมถูกใจที่สุดในซีรีย์นี้เลยขอรับ

เนื่องจากอันที่จริงแล้ว แนวทางการทำให้คนสารภาพดิจิม่อน และก็การอยู่กับดิจิม่อนไปจนกระทั่งชรา
มันอาจไม่ใช่สิ่งที่ทำได้ง่ายแบบตอนสุดท้ายภาค02 ที่สรุปมาเสร็จ
แม้กระนั้นมันอาจจำต้องผ่านอะไรจำนวนมาก
ซึ่งซีรีย์นี้ก็ได้ให้คำตอบนั่น ว่า พวกเด็กๆก็มิได้คิดแบบเด็กๆตลอดกาลนะเอ้อ

ขอจบท้ายด้วยคำร้องขอของกาบุม่อน ซึ่งสื่อถึงที่ตรงนี้ได้ดิบได้ดีมากมายๆนะครับ

"ถ้าเกิดนายสมรสมีลูก ฉันก็จะดูแลลูกของนาย
ถ้าหากนายเป็นผู้ชายวัยกลางคน ฉันจะไปโรงหมอเป็นเพื่อนนาย
ถ้าเกิดนายเป็นคนแก่ ฉันก็จะไปเดินในสวนกับนาย

แค่นายบอกมาว่า ยังปรารถนาฉันอยู่ ยามาโตะ"